کد مطلب:33750 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:95

تحقق وعده ی خداوند در امر مجاهدت فی سبیل الله نیز در گروه هیچ چیز نیست به جز جهاد خالصانه ای كه «فینا» و برای خداوند باشد. اگر این مجاهدت توام با خلوص باشد، شخص باید مطمئن باشد كه اهتداء به سبیل الهی نصیب وی خواهد شد. از اینجا می توان دریافت كه بسیاری از بزرگان كه به شهادت تاریخ در زندگی شان اهل مجاهدت بوده اند، می توانند راهنمایان خوبی بشمار آیند. هیچ فرقی نمی كند كه این بزرگان به

[صفحه 321]

كدام ملیت یا شریعت متعلق اند. مهم این است كه در این بزرگان سوز درونی دیده شود و مشاهده گردد كه سراسر حیات معنوی ایشان غرق در اخلاص و گذشت بوده است و شعله ی عشقی یا خوفی از خداوند در دل آنان افروخته بوده است كه حیات آنان را اداره می كرده و آنان را به سوی قبله هدایت می رانده است. برای بهره جویی از این بزرگان كافی است كه وجود این اوصاف در آنها احراز گردد. و این امر البته قابل تحقیق می باشد. بقول متنبی:

و للنفس اخلاق تدل علی الفتی
اكان سخائا ما اتی ام تساخیا

یعنی می توان فهمید كه آیا كسی به واقع سخی است یا آنكه به سخاوت تظاهر می كند. این امر در مورد سایر احوال و اوصاف نیز كم و بیش جاری و صادق است. یعنی می توان فهمید كه آیا كسی اهل خلوص هست یا نیست. اگر وجود این خلوص در شخصی احراز شود، خواهید دید كه آن وعده ی خداوندی نیز نقد شده است. تاریخ گذشته ی آدمیان نشان می دهد كه پیروان هر ملت و مذهبی (خواه مسیحی یا یهودی یا بودایی یا مسلمان) اگر حقیقتا برای خداوند سوزی داشته اند و در راه او عشقی و خلوصی و مجاهدتی ورزیده اند، بدون تردید در زندگی خود نشانی از هدایت یافته اند.

حافظ می گفت:

دلا ز نور هدایت گر آگهی یابی
چو شمع خنده زنان ترك سر توانی كرد

این سخن حقیقتا درست است. عكس این قضیه نیز صادق است. یعنی اگر كسی مانند شمع خنده زنان ترك سر كرد، آنگاه برق و نور هدایت از او دستگیری خواهد نمود. و این نور نه فقط به زندگی خود او روشنی می بخشد كه زندگانی دیگران را نیز روشن می كند. این روشنایی موقت و

[صفحه 322]

محدود به مكان و زمان خاص نیست، بلكه از ورای حجاب قرنها نیز می تواند در دیگران آتش بزند و گرمی بیافریند. این گرما و روشنایی بسان نیرویی پرتوان، جاودانه آدمیان را از اغوای ابلیس باز می دارد. پیامبران در راس این طایفه ی نور خیز و گرما بخش بوده اند و عارفان و اولیاء خداوند نیز به قدر مراتب شان در ظل ایشان می زیسته اند.

صفحه 321، 322.